λαγόνα

και λαγών, η (Α λαγών, -όνος, ἡ και ὁ)

συν. στον πληθ. οι λαγόνες

τα πλάγια μέρη τής λεκάνης τού ανθρώπου και ορισμένων ζώων, αλλ. ψαχνά, μαλακά, λαπάρα, λαγόνια («ἔχων δὲ τοι... καὶ χέρας λαγόνας τε και θώρακ' ἄριστον», Αριστοφ.)

αρχ.

1. μήτρα

2. κοιλιά

3. πηγάδι

4. κάθε κοιλότητα

5. (για ποταμό) η όχθη

6. στον πληθ. α) (για όρος ή για τάφο) οι πλευρές, τα πλάγια

β) τα έγκατα τής γης ή τής θάλασσας

7. φρ. «λαγόνων ὀστέα» — τα ειλεακά οστά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. λαγ- (πρβλ. λαγαίω) + κατάλ. -ών. Πιθ. να έχει παραχθεί από *λάγος (βλ. λαγώς). Το *λάγος (πιθ. < *σλαγος) αντιστοιχεί με ορισμένα αρχ. γερμ. επίθετα που σημαίνουν «χαλαρός, μαλακός» (πρβλ. αρχ. σκανδ. slakr, αρχ. σαξον. slac, αγγλοσαξον. slaec κ.ά.].